شکستني است؛ با احتياط حمل شود!

سال‌ها طول کشيد تا پزشکان فهميدند که علت قوزکردن و خميدگي برخي از سالمندان، ابتلا به پوکي استخوان است؛ بيماري خاموش و مهم قرن که توجه بسياري از پزشکان را به خود جلب کرده. پوكي استخوان يا استئوپوروز، حالتي است كه در اثر تخريب بافت استخواني و کاهش توده‏ استخواني به شكستگي استخوان منجر مي‏شود.
اگر بتوانيم ساختمان داخلي بافت استخواني را با ميكروسكوپ ببينيم، در حالت طبيعي، شبيه كندوي عسل است كه با تخريب بافت استخواني در اين كندو اندازه‏ فضاهاي خالي بزرگ‌تر مي‏شود و به عبارتي پوك‏تر مي‏شود. به اين ترتيب، استخوان‌ها نازك و شكننده مي‏شوند، به حدي كه به راحتي و حتي به خودي خود مي‏شكنند (به‌خصوص در ناحيه سر استخوان ران كه در گودي استخوان لگن جا دارد، ستون مهره‏ها و مچ دست).
در زنان پوكي استخوان چهار برابر مردان ديده مي‏شود. در سال‌هاي بعد از يائسگي، به‌خصوص در سال‌هاي اول، معمولا قدرت استخوان با سرعت زيادي كاهش مي‏يابد. سپس اين سرعت كم مي‏شود ولي روند پوكي استخوان ادامه مي‏يابد. زنان، مخصوصا آنها كه بيشتر از 60 سال دارند بيشترين مبتلايان به پوكي استخوان‏اند. در مردان با افزايش سن، كاهش ناگهاني و عمده‏ هورمون‌هاي جنسي، چنان كه در زنان اتفاق مي‌افتد، پيش نمي‏آيد. كاهش تراكم وقدرت استخوان در آنها خيلي آهسته‏تر اتفاق مي‏افتد. اما در 65 تا 70 سالگي، زنان و مردان با يك سرعت استخوان‌هاي خود را از دست مي‏دهند.
چنان كه قبلا گفته شد، ممكن است دچار پوكي استخوان باشيد، بدون آن كه از بيماري خود اطلاع داشته باشيد. به همين سبب است كه پوكي استخوان «بيماري خاموش» و يا «بيماري بي‏سر و صدا» ناميده مي‏شود. در مراحل اوليه‏ بروز پوكي استخوان، علايم آن به ندرت ظاهر مي‏شود، كه اين ظاهر نشدن علايم تشخيص بيماري را دشوار مي‏كند.
شكستگي خود به خود يا با كمترين ضربه بر استخوان‌ها مخصوصا در نواحي ران و لگن، كمر و ستون مهره‏ها كه غالبا اين اولين علامت است.
كمر درد شديد در نقطه‏اي خاص كه نشانه شكستگي ست.
قوز پشت كه موجب انحناي پشت يا قوز درآوردن مي‏‎شود.
بعضي از محققان عقيده دارند افتادن دندان‌ها در سال‌هاي بالا نيز ناشي از همين پوكي استخوان است.

پوكي استخوان، بيماري خاموش نيز ناميده مي‏شود، زيرا ممكن است شما متوجه هيچ علامتي نشويد. طي سال‌ها ممكن است استخوان‌هايتان را از دست بدهيد، اما ندانيد كه پوكي استخوان داريد، تا زماني كه ناگهان يكي از استخوان‌هايتان بشكند. بعضي مواقع، وجود برخي از بيماري‌ها مثل پركاري تيروييد، كم كاري غدد جنسي، آرتريت روماتوييد، يا مصرف بعضي از داروها مثل كورتن و لووتيروكسين باعث كم شدن قدرت استخوان‌ها و در نتيجه پوكي آنها مي‏شود.
• وزن: وزن كم بانوان بسيار لاغر باعث كم شدن قدرت استخوان هم مي‏شود (زناني كه داراي اضافه وزن‏اند، معمولا در معرض خطر نيستند ولي احتمال ابتلا به ناراحتي‏هاي ديگر در آنها زيادتر است.)
• ورزش نكردن: فعاليت نداشتن، كاهش توده‏هاي استخوان را تسريع مي‏كند. ورزش مناسب به افزايش مقدار استخوان و سلامت بيشتر شما كمك مي‏كند.
• كمبود كلسيم: كلسيم استخوان‌ها را قدرتمند مي‏كند. اگر به قدر كافي كلسيم مصرف نمي‏كنيد بدن شما سلول‌هاي استخواني را تخريب مي‏كند تا كلسيم مورد نياز خود را از آنها به دست آورد.
• سيگار كشيدن: زناني كه سيگار مي‏كشند بيشتر از آنها كه سيگار نمي‏كشند به پوكي استخوان (و ساير بيماري‌ها) دچار مي‏شوند. بعضي داروهاي تجويزي نظير كورتن كه در درمان آرتروز و آسم استفاده شود (از دكتر خود در اين مورد سوال كنيد).
• برنامه‏ غذايي پر پروتئين
• كمبود ويتامين D
عوامل مستعدكننده
عوامل مستعدكننده‏اي كه قابل كنترل نيستند:
• جنسيت: زنان بسيار بيشتر از مردان به پوكي استخوان و شكستگي ناشي از آن دچار مي‏شوند (در واقع 4 برابر آقايان) زيرا زنان از ابتدا تراكم استخوان كمتري دارند و بيشتر هم عمر مي‏كنند.
• سن: با افزايش سن احتمال بروز پوكي استخوان بيشتر مي‏شود.
• شروع يائسگي: استروژن هورمون زنانه‏اي است كه از كاهش توده‏ استخوان جلوگيري مي‏كند. توليد استروژن در تخمدان‌ها بعد از يائسگي متوقف مي‏شود، در نتيجه، از دست رفتن توده‏ استخوان تسريع مي‏شود. زناني كه يائسگي زودرس دارند (قبل از 45 سالگي)، مانند بانواني كه تخمدان‌هاي آنها را با جراحي برداشته‏اند بيشتر در معرض ابتلا به پوكي استخوان‏اند.
• سابقه خانوادگي: وراثت بر مقدار استخوان‌هاي شما و سرعت از دست دادن آنها تأثير دارد، اگر مادر شما شكستگي لگن يا مهره، ساعد و... داشته باشد، احتمال ابتلاي شما به شكستگي دو برابر افراد ديگر است.
• استخوان‏بندي ظريف و كوچك: بانواني كه داراي استخوان‌هاي كوچك بوده، كوتاه قد و يا لاغر هستند، به خاطر وجود توده استخواني كمتر، مستعد بروز پوكي استخوان‏اند.
• نژاد: بانوان اروپايي شمالي يا افراد ساكن آسياي جنوب شرقي، بيشتر در معرض ابتلا به پوكي استخوان‏اند.
• بعضي از بيماري‌ها: بيماري‌هايي نظير بيماري تيروئيد، پاراتيروييد، غدد جنسي، و غدد فوق كليوي مي‏توانند به پوكي استخوان منجر شوند.
توده‏ استخواني هر فرد معمولا در 30 تا 35 سالگي به بيشترين حد خود مي‏رسد. پس از اين سن، كم‌شدن توده استخوان به صورت يك روند طبيعي آغاز مي‏شود. در واقع با افزايش سن، مقدار استخواني كه تخريب مي‏شود، بيشتر از مقداري است كه ساخته مي‏شود.

معاينه جسماني:
 

معاينه و سابقه‏ پزشكي كمك مي‏كند تا مشخص شود آيا در معرض پوكي استخوان هستيد يا نه؟ پزشك‌تان مي‏تواند به شما كمك كند تا برنامه‏ پيشگيري براي خود تعيين كنيد.
معمولا براي تشخيص پوكي استخوان از راديولوژي استفاده نمي‏شود، ولي گاهي اوقات، وقتي به دلايل ديگري عكس راديولوژي گرفته مي‏شود، پوكي استخوان را كه نسبتا زياد باشد هم در فرد مشخص مي‏كنند.

نمونه‌اي از شکستگي‌ها
 

از نمونه‏هاي شكستگي‌هاي خود به خودي اين است كه شايد روزي كه فرد خم مي‏شود تا ساك خريد روزانه‏اش را بردارد و به خريد برود، دردي شديد در پهلويش احساس مي‏كند و بعدا متوجه مي‏شود كه دنده‏اي شكسته دارد. وقتي بيماري خيلي شديد باشد، فشارهاي خفيفي مثل خم شدن به جلو، بلند كردن جاروبرقي، عطسه يا سرفه كردن مي‏تواند باعث شكستگي مهره شود. شكستگي‌هاي ناحيه لگن، معمولا در اثر افتادن و سقوط كردن فرد رخ مي‏دهند. اين شكستگي‏ها در بين شكستگي‌هاي ديگر از همه بدتر است، زيرا مي‏تواند حتي خطر مرگ در پي داشته باشد. نيمي از افرادي كه هم زنده مي‏مانند معمولا تا آخر عمر عليل بوده، چنانچه نمي‏توانند بدون مراقبت دايمي آشنايي يا پرستاري زندگي كنند و براي همه‏ عمر به عصا يا چهار پايه‏هاي مخصوص راه رفتن افراد معلول (واكر) نياز دارند.
كوتاه شدن قد، روند طبيعي افزايش سن است، ولي چنانچه كاهش قد قابل توجه بيش از 5/2 سانتي‏متر باشد (نسبت به 20 سالگي)، ممكن است همين، اولين علامت پوكي استخوان باشد.
منبع:www.salamat.com
/ع